Gemeenteraad Beverwijk

Eind april 2011 maakte wethouder Frank Frowijn bekend op te stappen. De CDA’er liet weten dat hij een aantrekkelijke vervolgstap in zijn carrière in het vooruitzicht had. Later zou blijken dat Frowijn een eigen adviesbureau op het gebied van stedelijke vernieuwing. Naar eigen zeggen ging daarmee een lang gekoesterde wens in vervulling. Ik vond het een merkwaardig besluit. Waarom zou je in het voorjaar van 2010 beginnen als wethouder in een nieuw college, als je werkelijke ambitie ligt bij een eigen bedrijf? Dat eerste jaar in die nieuwe bestuursperiode liep voor Frowijn bepaald niet gemakkelijk. “Minachting van de raad, een politieke doodzonde”, verweet PvdA-fractievoorzitter Cees Bodewes hem, na het gestuntel met het dossier over de aanleg van een kistdam in de Beverwijkse haven. Robert Boer (VVD) deed er nog een schepje bovenop: “Wat ons betreft is uw lot verbonden aan het slagen van dit project”, liet hij de wethouder weten. Deze uitspraken werden begin november 2010 gedaan. Waarschijnlijk is de CDA-fractie vervolgens een hartig woordje gaan praten met Frowijn. Ik stel me dat als volgt voor: “Frank, je hebt een paar maanden de tijd om zelf op te stappen, want zoals het nu gaat, kan het niet langer. Bedenk een goede smoes om vervroegd te stoppen, dan hou je de eer aan jezelf en hoeven wij niet in te grijpen.” Niemand zal het waarschijnlijk toegeven, maar ik denk dat het zo is gegaan. Het feit dat Frowijn nu wethouder wordt in Heemskerk, zie ik als een bevestiging van mijn gelijk.

06-05-2014

Ik vertelde Daniël Albers over mijn plan om kritische columns over de gemeenteraad van Beverwijk te gaan schrijven. Daniël is raadscommunicatieadviseur van de gemeente Beverwijk. “Daar maak je geen vrienden mee”, luidde zijn eerste reactie, nadat ik hem iets uitvoeriger had verteld hoe ik me die columns voorstelde. Vrienden? Dat zijn mensen die bij mij thuis over de vloer komen. Mensen die ik dag en nacht kan bellen wanneer ik in de problemen zit. Mensen die me door dik en dun steunen om wie ik ben. Vrienden moeten niet verward worden met goede bekenden. Mijn vrienden zullen me niet links laten liggen omdat ik kritisch ben op hun prestaties. Wat de rest doet, is eigenlijk niet zo belangrijk. Ik ventileer slechts mijn mening en op zich valt er veel voor te zeggen om dat in het openbaar te doen, in plaats van op fluistertoon bij terloopse ontmoetingen met mensen. Dan komen al snel termen als ‘achterbaks’ en ‘geroddel’ om de hoek kijken. Die kwalificaties kunnen mij in elk geval nu niet toebedeeld worden. Bovendien verkeer ik in de veronderstelling dat mijn mening niet op zichzelf staat. Overigens, de voorganger van Daniël Albers was Vanessa Zonneveld. Zij hield het nog geen jaar vol om raadscommunicatieadviseur te zijn. Als belangrijkste reden om te stoppen gaf ze op dat ze moeilijk haar draai kon vinden in haar werk voor de Beverwijkse politiek. Ik antwoordde haar toen: “Volgens mij is dat ook niet mogelijk, werken voor de Beverwijkse politiek en dan je draai vinden.”

28-04-2014

Niet alle raadsleden zijn goede sprekers. Soms zijn ze moeilijk te verstaan of praten ze te technisch. Weer anderen praten veel, maar zeggen weinig. Jerry Bary, de eigenaar van hotel De Klughte, woonde vorig jaar een bijeenkomst bij waar burgers in gesprek konden gaan met raadsleden. Kees Berghuis (GroenLinks) was aanwezig en nam het woord. Na een halve minuut werd hij onderbroken door Bary, die hem toebeet: “Man, je zegt helemaal niets!” Hoewel Bary zich die avond profileerde als een gefrustreerde chagrijnige man, moest ik hem wel gelijk geven. Berghuis sprak veel, maar zei niets. Zijn vader schijnt een begenadigd spreker te zijn geweest, maar die eigenschap heeft hij kennelijk niet geërfd. Scherp is hij wel, getuige zijn reactie op Frans Koster, na diens zeer uitgebreide speech over de coalitievorming. De genadeloze reactie van Berghuis leidde bijna tot een escalatie. Eigenlijk werkt humor in dergelijke situaties het beste. PvdA-fractievoorzitter Cees Bodewes was daar meester in, hoewel zijn opmerkingen soms zeer vilein waren. Bodewes verstond de kunst van het improviseren en wist die goed te combineren met een dosis humor. Zonder afbreuk te willen doen aan zijn bestuurlijke capaciteiten noemde ik hem wel eens de hofnar van de gemeenteraad. Karel Hazeveld (Democraten Beverwijk) heeft het in zich om die rol nu over te nemen, maar ook Paul Meiland (CDA) weet met grote regelmaat grappig uit de hoek komen. Of wordt het toch onze burgemeester Han van Leeuwen, die ik al kort na zijn aantreden beschreef als de nieuwe cabaretier van Beverwijk…?

Voormalig wethouder Frans Koster heeft in de raadsvergadering van 24 april 2014 harde kritiek geuit op de nieuwe coalitie. Met name voor de procedure die heeft geleid tot de vorming van de nieuwe coalitie had hij geen goed woord over. Dat is begrijpelijk, want zijn partij zit nu in de oppositie en dan ben je vaak extra fel. Toch hoor ik om me heen afkeurende geluiden over de toon die Koster aanslaat. Een slechte verliezer. Zandbakmentaliteit. Kinderachtig geruzie. Het zijn niet mijn woorden, maar het zijn signalen die ik opgevangen heb van mensen die de raadsvergadering via de radio hebben beluisterd. Persoonlijk heb ik mij het meest gestoord aan het feit dat Koster steeds verwijst naar gemaakte afspraken die door zijn vroegere coalitiepartners niet zijn nagekomen. De VVD heeft het woord ‘democratie’ hoog in het vaandel staan. Juist vanuit het democratische grondbeginsel begrijp ik werkelijk niets van onderlinge afspraken tussen collegepartijen over de periode na de verkiezingen. Regeren over je eigen graf heen wordt doorgaans niet op prijs gesteld. Overigens was het Cees Bodewes van de PvdA-fractie die al eind 2013 in het openbaar uitsprak dat zijn fractie graag verder zou willen regeren in dezelfde coalitie. Onbegrijpelijk, want tijdens de verkiezingen zijn de burgers aan zet. Of wilden PvdA en VVD soms D66 als nieuwe grootste partij negeren? Zouden ze werkelijk hebben overwogen die partij willens en wetens buiten spel te zetten? Dat zou pas echt een minachting van de kiezer zijn geweest. Maar misschien is dat een Beverwijks kenmerk…?

Honderden columns heb ik al geschreven. Veel hadden betrekking op de gemeente Beverwijk en niet zelden gaf ik daarin mijn visie op de plaatselijke politiek. Het leverde me meer dan eens een berisping op van bestuursleden en ik werd zelfs een keer op het matje geroepen bij een opdrachtgever. Dat laatste had niet direct betrekking op mijn visie ten aanzien van de plaatselijke politiek, men was simpelweg van mening dat ik me beklaagde over uitgekeerde vergoedingen, terwijl dat juist helemaal niet aan de orde was. De kerngedachte van mijn betoog was namelijk dat ik de raadsvergaderingen afdeed als gezwets. CDA-fractievoorzitter Vincent Kellenaar stuurde me destijds een reactie. Hij kon zich niet vinden in mijn woordkeuze en wilde me dat graag laten weten. Wanneer ik ‘af en toe gezwets’ of ‘heel veel gezwets’ zou hebben geschreven, had hij er vrede mee gehad. Toch sta ik nog steeds achter mijn woordkeuze van toen. Sterker nog, ik ben ervan overtuigd dat de ellenlange discussies in de gemeenteraad er mede toe bijdragen dat de burgers de politiek massaal de rug toekeren. Het applaus dat PvdA-fractievoorzitter Sjoerd Krotjé op 24 april 2014 kreeg nadat hij binnen 10 seconden de mening van zijn fractie over het coalitieakkoord had gegeven, is veelzeggend. Ik was zelf één van de mensen die applaudisseerde. Helaas bleek het een grap te zijn. Krotjé zette zijn betoog voort. Een gemiste kans. Dit had het begin kunnen zijn van een nieuw tijdperk. Geen eindeloze speeches, maar kort en bondig zeggen waar het op staat…!