Honderden columns heb ik al geschreven. Veel hadden betrekking op de gemeente Beverwijk en niet zelden gaf ik daarin mijn visie op de plaatselijke politiek. Het leverde me meer dan eens een berisping op van bestuursleden en ik werd zelfs een keer op het matje geroepen bij een opdrachtgever. Dat laatste had niet direct betrekking op mijn visie ten aanzien van de plaatselijke politiek, men was simpelweg van mening dat ik me beklaagde over uitgekeerde vergoedingen, terwijl dat juist helemaal niet aan de orde was. De kerngedachte van mijn betoog was namelijk dat ik de raadsvergaderingen afdeed als gezwets. CDA-fractievoorzitter Vincent Kellenaar stuurde me destijds een reactie. Hij kon zich niet vinden in mijn woordkeuze en wilde me dat graag laten weten. Wanneer ik ‘af en toe gezwets’ of ‘heel veel gezwets’ zou hebben geschreven, had hij er vrede mee gehad. Toch sta ik nog steeds achter mijn woordkeuze van toen. Sterker nog, ik ben ervan overtuigd dat de ellenlange discussies in de gemeenteraad er mede toe bijdragen dat de burgers de politiek massaal de rug toekeren. Het applaus dat PvdA-fractievoorzitter Sjoerd Krotjé op 24 april 2014 kreeg nadat hij binnen 10 seconden de mening van zijn fractie over het coalitieakkoord had gegeven, is veelzeggend. Ik was zelf één van de mensen die applaudisseerde. Helaas bleek het een grap te zijn. Krotjé zette zijn betoog voort. Een gemiste kans. Dit had het begin kunnen zijn van een nieuw tijdperk. Geen eindeloze speeches, maar kort en bondig zeggen waar het op staat…!