De titel boven deze column is niet door mij bedacht. Het is de titel van een lied dat Ab Winkel jaren geleden opnam voor het album ‘Westerhout Blijft’, een protest tegen de aanleg van de westelijke randweg. De titel is wel treffend gekozen, want er is niemand zoals Frans Koster. Kort na zijn gedwongen vertrek als wethouder van de gemeente Beverwijk in 2004 sprak ik voormalig wethouder Ton Kooiman. Hij vertelde me over een enquête die door een extern onderzoeksbureau was uitgevoerd. Aan inwoners van de gemeente Beverwijk werd gevraagd of ze namen van wethouders konden noemen. De onderzoekers, die niet uit Beverwijk kwamen en de plaatselijke situatie niet kenden, kwamen volgens Kooiman tot de conclusie dat er iets merkwaardigs aan de hand was. Nooit eerder was de naam van één wethouder zo vaak genoemd. Kooiman vertrouwde me toe dat de naam Koster in vrijwel alle gevallen negatief naar voren kwam. Wat is dat toch met Frans Koster in Beverwijk? Ook in de afgelopen jaren hoorde ik veel negatieve verhalen. Iemand vertelde me dat hij persoonlijk financieel aan de grond zit en daarom opnieuw wethouder wilde worden. Iemand anders vertelde me dat hij een alcoholist zou zijn die met regelmaat vier flessen wijn achter elkaar naar binnen giet. Natuurlijk heb ik ook in zijn eigen VVD-kamp de meningen gepeild. “Hoge bomen vangen veel wind”, was de reactie. Men bleef vierkant achter hun leider staan. Toch lijkt zijn rol in het politieke bedrijf van Beverwijk voorlopig uitgespeeld te zijn. Wordt vervolgd…?