Ik vertelde Daniël Albers over mijn plan om kritische columns over de gemeenteraad van Beverwijk te gaan schrijven. Daniël is raadscommunicatieadviseur van de gemeente Beverwijk. “Daar maak je geen vrienden mee”, luidde zijn eerste reactie, nadat ik hem iets uitvoeriger had verteld hoe ik me die columns voorstelde. Vrienden? Dat zijn mensen die bij mij thuis over de vloer komen. Mensen die ik dag en nacht kan bellen wanneer ik in de problemen zit. Mensen die me door dik en dun steunen om wie ik ben. Vrienden moeten niet verward worden met goede bekenden. Mijn vrienden zullen me niet links laten liggen omdat ik kritisch ben op hun prestaties. Wat de rest doet, is eigenlijk niet zo belangrijk. Ik ventileer slechts mijn mening en op zich valt er veel voor te zeggen om dat in het openbaar te doen, in plaats van op fluistertoon bij terloopse ontmoetingen met mensen. Dan komen al snel termen als ‘achterbaks’ en ‘geroddel’ om de hoek kijken. Die kwalificaties kunnen mij in elk geval nu niet toebedeeld worden. Bovendien verkeer ik in de veronderstelling dat mijn mening niet op zichzelf staat. Overigens, de voorganger van Daniël Albers was Vanessa Zonneveld. Zij hield het nog geen jaar vol om raadscommunicatieadviseur te zijn. Als belangrijkste reden om te stoppen gaf ze op dat ze moeilijk haar draai kon vinden in haar werk voor de Beverwijkse politiek. Ik antwoordde haar toen: “Volgens mij is dat ook niet mogelijk, werken voor de Beverwijkse politiek en dan je draai vinden.”
28-04-2014